My best albums, songs, artist and many more
Brytyjczycy z Bratford pierwotnie się nazywali Smokey ale gdy dowiedzieli się, że istnieje po drugiej stronie Atlantyku Smokey Robinson, czarnoskóry muzyk , przemianowali nazwę na Smokie. Widziałem ten zespół na żywo w szczycie swojej kariery, w Hali Ludowej we Wrocławiu, wszyscy siedzieliśmy jak w kinie, żadnych tłumów pod sceną, było to gdzieś w 1977 roku, jak rzadko się zdarzało by wykonawca mający akurat hity na świecie przyjeżdżał do nas. Jak to się stało - nie wiem do dzisiaj. Ale chciałbym dzisiaj przypomnieć tą kapelę, mimo, że opisywałem już ich przebój "In The Hit Of The Night" 10 kwietnia w serii Posłuchaj Tego. Jak się okazuje jest niezła strona fanów tego zespołu, do której mnie na tamtym poście zaproszono (www.smokie.fora.pl). Historia zespołu to na czas z Chrisem Normanem i seria ich sukcesów, przebojowych singli oraz okres po odejściu Chrisa czyli odcinanie kuponów od sławy, dobieranie wokalistów o głosie łudząco podobnym do głosu Normana i nagrywanie coverów czego się da w swoim, dość podobnym do oryginalnego, wypracowanego w latach 70-tych swego stylu. "If You Know ..." to pierwszy wielki przebój zespołu, autorstwa - jak wiele następnych - spółki Chinn-Chapman (pisali oni dla Mud, Sweet, Suzi Quatro i wielu innych). Na piosence tej uczyłem się angielskiego, fonetyki języka i do dzisiaj to dla mnie jedna z lepszych ballad rockowych. Kolejne posypały się jak z rękawa, przypominam w linku te największe. Z autorskich kompozycji zespołu bardzo lubię "Stranger" oraz "What Can I Do". Przypuszczalnie to ostatni już post o tej kapeli - symbolu soft rocka lat 70-tych - więc dzisiaj trochę więcej linków. Dodam, że grupa zaczynając jeszcze w epoce glam rocka starannie uniknęła tego stylu. Na scenie Chris Norman, Terry Uttley, Pete Alan Silson oraz Pete Spencer wyglądali na zwykłych chłopaków z sąsiedztwa, bez makijaży, sztucznych fryzur itd. W 1986 Chris opuścił zespół by rozpocząć kiczowatą karierę w Niemczech (współpraca z Mr. Modern Talking - Dieterem Bohlenem) gdy zespół się już wypalił. Faktem jest, że w Niemczech do dzisiaj Smokie i Norman to wykonawcy kultowi wręcz jak nigdzie więcej na świecie, choć do dzisiaj kapela odwiedza regularnie nasz kraj ale tylko z basistą Terrym z oryginalnego składu kapeli. Linki w kolejności wydawania singli. |
| SMOKIE: Chris, Alan,Terry, Pete |
 |
| Smokie u szczytu popularności, esencja 70's |
EARTH WIND AND FIRE -  |
| Philip Bailey po lewej, Maurice White po prawej |
Singiel: '1977
 |
| John zaśpiewał z Eltonem swój jedyny za życia nr 1 w USA - "Whatever Gets You Through The Night" - ostatni na żywo koncert '1974 |
 |
| Elton John '70's |
THE CURE - "Kiss Me Kiss Me Kiss"
Na poz 62 (#62) mojej listy singli znalazła się piosenka "How Beautiful You Are" z tego albumu. Kupiłem go w Grecji w 1988 roku (plus video "A Hard Day's Night") za ogromne pieniądze ale takiej radości jakiej mi przysporzyło zakupienie tego albumu nie mogłem przeliczać na pieniądze. Album bez słabych numerów. Tomasz Beksiński recenzując ten album bardzo wybrzydzał na na promujący album "Why Can't I Be You" a dla mnie ta piosenka to jeden z lepszych numerów na tej płycie. Przede wszystkim z powodu sekcji dętej (może to i na klawiszach). Robert Smith tutaj w doskonałej formie tekściarskiej, muzykę tworzyli wszyscy aktualni członkowie zespołu. W biografii Cure prace nad tym albumem opisano, że Robert mobilizował wszystkich do przynoszenia kompozycji, później sam nad nimi pracował i odrzucał najmniej udane. Nad całością jednak unosi się ten klimat typowy dla zespołu i płyta ta na pewno jest jedną z ich najbardziej radosnych, optymistycznych no i przebojowych. Prócz wymienionego "Why Can't I Be You" na singlu wyszły jeszcze "Just Like Heaven" (znakomite intro piosenki, w którym porywająco co chwila dołączają się kolejne instrumenty - to bardzo taneczny utwór) oraz "Hot Hot Hot". Znakomite, godne wyróżnienia są : "Fight" (monumentalny motyw gitarowy plus znakomite bębny), "One More Time", wymieniony na początku numer "How Beautiful You Are" oraz oczywiście "All I Want" (znakomite instrumentalnie - gitara klawisze - eh.... rewelacja! ). Ale naprawdę spore wrażenie robi otwierający numer, wydawałoby się, że instrumentalny "The Kiss". Wydany na singlu "Hot Hot Hot" to wyraźny ukłon w stronę rynku w USA. "Kiss Me..." to album, dzięki któremu zespół został zauważony w Stanach (wszedł do setki listy Billboardu). W linku do "Just Like Heaven" zobaczycie jak zespól został przyjęty w Los Angeles na koncercie MTV. Do dzisiaj Cure jest już tam bardzo ceniony choć naprawdę nie wiem czy zespół jeszcze istnieje.
"Give The Music Back", "Johnny B", "500 Miles" |
| Liderzy zespołu na zewnątrz po obu stronach. |
ARCHIVE - "Live In Athens" '2010 DVD
Wielki song, który do dzisiaj jest antywojennym hymnem, w latach 70-tych był szczególnie popularny, tytuł piosenki stał się hasłem sztandarowym organizacji walczących przeciw wojnie, rasizmowi ale i było używane także przez strony przeciwne - polityków. Wydana jeszcze po szyldem Lennon-McCartney wyszła tylko spod pióra Johna. Był to pierwszy singiel Johna podpisany tylko przez niego (bez Beatlesów) choć wydany pod szyldem Plastic Ono Band. Doszedł do 2 miejsca w rodzimej Wielkiej Brytanii i tylko do 14 na liście Billboardu w USA ale do dzisiaj to jedna z najbardziej rozpoznawalnych melodii XX wieku. Piosenka została napisana w czasie tzw. Łóżkowego Weekendu, w czasie którego John spędzając czas w pościeli, w piżamach (oczywiście razem z Yoko) nieustannie odpowiadał na pytania dziennikarzy (co chcą swoim zachowaniem on i Yoko udowodnić), że "all we're saying is give peace a chance". Trzeba tutaj pamiętać, że w owym czasie cały świat miał sporo swoich Wietnamów. Ze słów tam wypowiadanych powstała piosenka nagrana w hotelowym pokoju (Montreal) z udziałem wielu celebrytów i znajomych Johna, grającego tutaj na gitarze akustycznej (wśród chóru byli: psycholog i znany pisarz Timothy Leary, piosenkarka Petula Clark, znany w owym czasie prawnik i kanadyjki polityk Alan Rock, poeta Allen Ginsberg i wielu innych). John podpisał najpierw piosenkę jako dzieło wspólne jego i Paula, później już umieszczał na płytach składankowych itd tylko siebie, tłumaczył to, że w sumie było to nie w porządku wobec Yoko, która to pomogła mu napisać tą piosnkę ale na początku chciał jakoś Paulowi podziękować tym, zrewanżować mu się za pomoc w nagraniu "The Ballad Of John And Yoko" .
"I SAW HER STANDING THERE" 
Jedna z najbardziej beatlesowskich piosenek. Kompozycja Paula jeszcze gdy miał 17 lat z niewielką pomocą Johna (ważną bardzo w tekście). Oryginalny fragment Autora : "She'd never been a beauty queen" został zmieniony na lubieżny Lennona : "You know what I mean". I to już było to co młodzież chwyciła i uznała "za swoje". Jak wszystko wkrótce co pisali John i Paul. Piosenkę to napisali obaj przyjaciele w mieszkaniu McCartney'ów przy 20 Forthlin Road, Allerton. Riffy gitarowe ułożyli już w szkole w czasie przerw. To także piosenka, która swoim "One, Two, Three FAH!" rozpoczyna najbardziej ekspresyjnie jakikolwiek album rock and rolla mimo, że wersja jaką wykonywali jeszcze w klubie Cavern w Liverpoolu była wersją wolną, bardziej delikatną. George Martin postanowił nie wycinać tego początku z naliczaniem Paula i chwała mu za to. Piosenka o młodzieńczym zauroczeniu dziewczyną ujrzaną na dyskotece wykonywana jest do dzisiaj na koncertach przez Sir Paula, wykonał ją na żywo na koncercie z Eltonem Johnem sam Lennon, który uważał ją zawsze za znakomitą. Piosenka, bez której nie mógł się odbyć żadne koncert zespołu przez pierwsze prawie dwa lata.W samy radiu BBC Beatlesi nagrywali tą piosenkę 11 razy (na życzenia słuchaczy - występy na żywo). Klaskanie w ręce, które Beatlesi tak lubili na początku kariery tutaj było tak świetnie dobrane, że wiele zespołów w tym czasie włączyło ten element aranżacyjny na stałe do swoich piosenek. To także piosenka, która się znalazła na 1 singlu zespołu wydanym w USA (jako strona B - "I Want To Hold Your Hand"). Beatlesi mówili często przed swym pierwszym wyjazdem do USA, że pojadą tam gdy będą mili na listach za oceanem swój nr 1. Bali się niepowodzenia i klęski, jaką np. poniósł tam Cliff Richard, gwiazda w Europie i na Wyspach. Teraz mogli, ten singiel trafił na szczyty list. Magazyn "Rolling Stone" sklasyfikował ją w swojej liście 500 piosenek wszechczasów (poz. 139).
Album: "Jollification" '1994 
Angielska kapela z miasta Beatlesów. Kilka udanych przebojów na swoim koncie, z których ten właśnie najbardziej przypadł mi do gustu, świetna aranżacja i swego czasu dość popularny przebój. Lekko przesłodzony (jak cały repertuar grupy) - fakt ! - ale lubię tą piosenkę i zamykam dzień nią i kilkoma innymi hitami zespołu.Taki typowy brit pop w wersji gitarowo-klawiszowej (w odróżnieniu od brit popu spod znaku Oasis czy Blur). No tak, czas zabrać się za zespół braci Liama i Noela. Ligtning Seeds to zespół Iana Broudie, wcześniej lidera punkowego Big In Japan. O ostatnim tym zespole krąży anegdota, że był supergrupą bo... super gwiazdami zostali jego członkowie po opuszczeniu Big In Japan. Np. wspomniany Ian, Holly Johnson (basista Big In Japan - później wokalista Frankie Goes To Hollywood), Bill Drummond (później KLF) czy Phil Allen (Siouxie And The Banshees), 
 |
| Roger Federer |
