MÓJ TOP WSZECHCZASÓW: Historia The Beatles po rozpadzie (czerwiec, lipiec 1971)

Czerwiec – George leci do Los Angeles by wspomóc w studiu swego przyjaciela Raviego Shankara, który nagrywa nowy album. W trakcie tych sesji rodzi się pomysł zorganizowania pomocy dla uchodźców z Bangladesz.

1 czerwca - John i Yoko lecą do Nowego Jorku. Na lotnisku żegnającym ich dziennikarzy mówią, że lecą zorientować się gdzie się podziewa Kyoko, córka Yoko, uciekająca przed parą ze swoim ojcem Tony Coxem.

3 czerwca – John z Yoko biorą udział w koncercie zespołu Franka Zappy (Mothers of Inventons) w nowojorskiej sali Filmore East. Opinia jednego z widzów: Kiedy na scenie byli Mothers, wszystko odbywało się zupełnie inaczej niż w tej chwili. Gdy pojawił się Lennon: wtedy zdawało się, że na scenę wszedł wizytator. Nagrania z tego koncertu ukażą się na podwójnym albumie Johna ‘Sometime In New York City’.

Yoko przy mikrofonie, John i Zappa z gitarami. Filmore East. 1971

16 czerwca – W nowojorskim biurze Allena Kleina John i George odbywają krótką ja session, w wyniku której starszy Beatles zaprasza młodszego do udziału w nagrywaniu jego najnowszego albumu w jego posiadłości Tittenhurst Park, Ascot. Album ma nazywać się ‘Imagine’. George zaprasza także na sesje Johna Klausa Voormanna.

23 czerwca – Studio Johna w Tittenhurst Park. Rozpoczynają się prace na albumem. Już pierwszego dnia John gra wszystkim zebranym muzykom i przyjaciołom utwór, który będzie tytułowym nowego albumu, singla i chyba największym solowym – a może nie tylko - przebojem Johna. ‘IMAGINE’. W czasie tych sesji Allen Klein (widząc zresztą reakcje innych, w tym George’a) sugeruje Johnowi, by nieco złagodził wymowę w tekście piosenki ‘How Do You Sleep’, która jego zdaniem jak i zdaniem wszystkich zebranych zbyt mocno atakuje i obraża Paula. W czasie tej sesji prócz innych piosenek na album, nagrywane są piosenki na album Yoko ‘Fly’ takie jak ‘Don’t Count The Waves’ czy ‘Mrs. Lennon’.

W celu promocji obu albumów Johna i Yoko, para tworzy – na podstawie materiału zawartego na 125 km taśmy filmowej – 75-cio minutowy film ‘Imagine’, w którego ścieżce dźwiękowej zawarto piosenki i Beatles i jego żony. Premiera filmu, o którym więcej w oddzielnym poście na tym blogu, odbędzie się dopiero 23 grudnia 1972 roku, chociaż pochodzący z niego teledysk ‘Gimme Some Truth’ (dla mnie jeden z najlepszych numerów Johna – RK), zostanie wyemitowany w Angliiw trakcie programu BBC2 ‘The Old Grey Whistle Test’ 12 grudnia 1972

Gimme Some Truth

JOHN: Wiedzieliście, że George chciał ponownie nagrać swoje solówki gitarowe na ‘Gimme Some Truth’ I ‘Hod Do You Sleep’ ? A przecież to najlepsze, co kiedykolwiek nagrał! Już nigdy nie osiągnął takiego brzmienia! Gdyby mu tylko pozwolić, grałby bez końca!

Prace na filme ‘Imagine’ rozpoczną się 6 lipca.

24 czerwca – Ringo występuje trzeci i ostatni raz w programie Cilli Black, kręconego dla BBC1 w Skandynawii. Perkusista Fab 4 wykonuje tam sój hit ‘It Don’t Come Easy’, Cilla Black w towarzystwie dwóch muzyków z The Shadows utwór ‘Norwegian Wood’ oraz ‘Drive My Car’.

Lipiec - George i Patti dzielą swój czas na swoje (wynajęte) domy w Los Angeles oraz Nowym Jorku.

Norwegian Wood - Cilla Black, Marvin, Welch, Farrar

John Lennon (live) - It's So Hard

Lipiec

George i Patti dzielą swój czas na dwa wynajęte domy w Los Angeles oraz Nowym Jorku. Beatles przeprowadza szereg rozmów z potencjalnymi uczestnikami koncertu dla Bangladesz.

3 lipca państwo Harrisonowie oglądają w Inglewood Forum koncert Leona Russela, który zostanie poproszony o udział w planowanym koncercie. 4 lipca George rozpoczyna już pracę na swoim nowym singlem zatytułowanym po prostu ‘Bangla Desh’. 12 lipca George wraca do Anglii.

3 lipca – Album RAM Paula na szczycie brytyjskich list przebojów. John i Yoko pracują nad ‘Imagine’ (tym razem w Nowym Jorku w studiu Record Plant).

4 lipca – W nowojorskim studiu John nagrywa z Philem Spectorem ‘It’s So Hard’,‘I Don’t Want To Be A Soldier’ oraz ‘How Do You Sleep’. W czasie tych sesji dołącza do muzyków legendarny saksofonista King Curtis. Kilka tygodni później zginie on podczas ulicznej bójki. Na zdjęciach niżej razem z Johnem w czasie tej sesji w 1971.

5 lipca Tego dnia George Harrison zaczyna już prace nad swoim następnym, najnowszym singlem zatytułowanym 'Bangla Desh' (na stronie B: 'Deep Blue').

6 lipca - W Wielkiej Brytanii telewizyjna premiera drugiego filmu The Beatles 'Help!'

W tym samym dniu w Ameryce John i Yoko, na przyjęciu w posiadłości Allena Kleina poznają genialnego muzyka jazzowego (uważanego do dzisiaj na największego artystę tego gatunku - na zdjęciach) Milesa Davisa. Artyści przeprowadzają miłą pogawędkę. Miles: Czy ona jest Japonką? John: Nie, to mieszkanka Nowego Jorku. Miles: Dlaczego nie ożeniłeś się z jakąś milutką białą ? John: Bo myślałem, że właśnie taka jest Yoko. Wszyscy mówią, że byłem ślepy.

11 lipca – W Hiszpanii w trakcie kręcenia scen do spaghetti westernu ‘Blindman’, Ringo udziela wywiadu dla magazynu ‘Melody Maker’, który opublikowany zostanie w wydaniach 31 lipca, 7 oraz 14 sierpnia bieżącego roku. Oto kilka ciekawszych wypowiedzi pana Starkey’a.

Mogę grać w grupie z Johnem, George’m i Klausem, nazywającej się The Ladders czy jakkolwiek inaczej ale nie sądzę też, byśmy wrócili kiedykolwiek do nazwy The Beatles.

Ostatnie albumy Johna, George i Paula ? Niektóre numery Johna są po prostu niewiarygodne. George jest fantastyczny. Na nowym albumie nagrał mnóstwo świetnych piosenek i włożył w całość ogromną pracę. Jeśli chodzi o album Paula to czuję smutek, ponieważ wciąż wierzę że jest świetnym artystą, niesamowicie kreatywnym, niewiarygodnie mądrym, a mimo to jego albumy rozczarowują mnie. Nie wydaje mi się, by na jego ostatnim albumie ‘Ram’ był choć jeden dobry utwór. (Ringo! Jak możesz, a choćby wspaniałe ‘Monkberry moon Delight’ ? – RK) Mam wrażenie, że zmarnował czas, tak mi się wydaje... zdaje się zmierzać w jakimś dziwnym kierunku... Pierwsze rysy we współpracy Beatlesów pokazały się już na Białym Albumie. Odszedłem wtedy. Musiałem odejść. Czułem, że pozostała trójka trzyma się razem, a ja do niej nie pasuję. Byłem sam...

12 lipca – George zwołuje zebranie w biurze Abbey Road przy Saville Road, informując na nim członków Badfinger, że natychmiast wraca do Nowego Jorku, by zająć się tam organizacją koncertu na rzecz Bangladesz.
13 lipca w Nowym Jorku spotyka się z Johnem i namawia go do udziału w jego przedsięwzięciu jako rewanż za jego pomoc przy nagrywaniu albumu ‘Imagine’. John obiecuje wszystko przemyśleć i jak wiemy nie wystąpi jednak na wspomnianym koncercie. Powyżej George z jednym z muzyków Badinger (The Iveys).

15 lipca – John i Yoko przylatują do Londynu. Towarzyszy im May Pang. Tego dnia w londyńskiej księgarni Selfridges, Yoko podpisuje autografy na swoje nowej książce ‘Grapefruit’ Poniżej kolaż zdjęć z tego wydarzenia.

JOHN: ‘Grapefruit’ to cudowna, głęboka praca, której autorem jest geniusz jednego z największych artystów świata. W przyszłości będzie zapewne powszechnie znana. Pomoże ludziom w sztuce życia.

17 lipca. Historyczna data. W tym dniu John i Yoko są gośćmi w programie telewizyjnym ‘Parkinson’, którego gospodarzem jest Michael Parkinson i wtedy nikt jeszcze nie wie, że jest to ostatni występ Beatles w jakiejkolwiek stacji telewizyjnej na terenie jego ojczyzny. Przed programem John zastrzega, że jeśli w czasie programu padną pytania na temat The Beatles, Parkinson będzie musiał założyć na głowę czarną torbę. Dziennikarz się zgadza, choć pewnie później będzie tego żałował. Niezależnie od wcześniejszych ustaleń, gdy para Lennonów wkracza wśród oklasków na scenę, grupa Harry Stoneham Five gra przebój ‘Help!’

Parkinson od samego początku stwierdza, że książka Yoko jest dla niego po prostu niezrozumiała. Dalej rozmowa toczy się m.in. na temat działalności artystycznej pary.

Parkinson: Stworzyliście film o musze chodzącej po ludzkim ciele, słynny już ‘Bottoms’, a także film opowiadający historię twego penisa, prawda John ?

John: Prawdę powiedziawszy to był tylko żart. Zrobiłem film ‘Self Portrait’, a w tym czasie trochę mi odbijało.

Później w trakcie programu (Yoko czyta w nim fragmenty swojej książki), John wkurza się (film na Youtube) i mówi: ‘Prawdę powiedziawszy, prasa nazwała ją ‘brzydką’. Osobiście nie powiedziałbym nigdy tego o żadnej kobiecie czy mężczyźnie, nawet jeśli ta osoba byłaby rzeczywiście nie najpiękniejsza. Normalnie w gazetach nie pisze się takich rzeczy. Nie jest brzydka, a nawet jeśli by była, nikt nie powinien być taki chamski...

Później John i Yoko mówią: John: Napięcia w zespole pojawiły się dużo wcześniej (zanim pojawiła się Yoko), tuż po śmierci Briana.

W tym momencie gdy rozmowa wkracza na temat Beatlesów, John zmusza Parkinsona do założenie na głowę czarnej torby, co ten robi, wzbudzając powszechny aplauz wśród publiczności zgromadzonej w studiu na widowni.

Yoko: Beatlesi to czterech, niezwykle utalentowanych, młodych facetów i w dodatku czterech bardzo silnych facetów, więc nie sądzę, że próbowałabym ich poróżnić...

John: Sami się poróżniliśmy ... Wiesz, kiedy mieliśmy 28 czy 29 lat, zaczęliśmy się zastanawiać nad swoimi celami. Dokonaliśmy tego! Rozwijaliśmy swoje talenty, a George zaczął pisać więcej własnych utworów. Miał jednak szczęście, jeśli udało mu się zamieścić na albumie którykolwiek z nich. Rozrastały się nasze osobowości. W ramach The Beatles mimo wszystko były trochę skrępowane. Mówiąc między nami, obecnie sprzedajemy dziesięć razy więcej płyt niż jako zespół. Indywidualnie więc, jeśli dodać wszystkie nasze osiągnięcia, są one o wiele znaczniejsze niż kiedy pracowaliśmy razem.... Nigdy nie chciałem by Beatlesi ugładzali się nawzajem i robili jakieś comebacki. Kiedy miałem 20 lat, powiedziałem: „kiedy będę miał 30 lat, chcę dalej śpiewać ‘She Loves You’, jednak gdy w tym roku osiągnąłem ten wiek, wcale nie przymuszałem się do tej obietnicy. Wszystko stało się bardzo naturalnie. Już wcześniej zresztą domyślałem się, że być może mając 30 lat wyrosnę z tego, tak też się stało.

21 lipca .Prace filmowe nad ‘Imagine’ – określanego później przez krytyków jako ‘najdroższego filmu domowego wszech-czasów’. W tym dniu nakręcone są słynne sceny gdy para gra w szachy, Yoko pokazuje nogę a John zjada figurki szachowe.

John Yoko - szachy

IMAGINE

22 lipca. O samym poranku nakręcone są być może najsłynniejsze sceny z życia Johna. Para udaje się z samego rana – z towarzyszącą im kamerą – na spacer, w kierunku swego domu, nad drzwiami którego widnieje napis ‘This Is Not Here’. Lennonowie spowici są poranną mgłą. Sceny te otworzą film jak i teledysk do utworu tytułowego.

W tym samym dniu nakręcona zostaje także scena gdy John śpiewa ‘Imagine’ siedząc przy białym pianinie, w białym pokoju, podczas gdy Yoko otwiera okiennice.

24 lipca. Denny Laine, dawny muzyk The Moody Blues pracuje – bezowocnie – nad swoim solowym albumem odbiera telefon od jednego, dawno poznanego znajomego. Znajomy pyta czy Denny nie jest zbyt mocno zajęty i czy byłby zainteresowany pracą razem. Denny zgadza się i przyjeżdża tego samego dnia do Londynu. Paulowi McCartney’owi się nie odmawia!

Tego samego dnia John i Yoko udają się na Wyspy Dziewicze, gdzie sędzia przyznaje im prawo do opieki nad Kyoko, pod warunkiem, że para umożliwi ojcu, Tony’emu Coxowi rozsądne widywanie się z córką. Problem polega na tym, że nikt nie wie gdzie Tony z córeczką się znajdują i Lennonowie wynajmują w tym celu detektywów. Na zdjęciu z lewej Tony z Kyoko.

25 lipca (do 28 lipca). Pilnie strzeżone w tajemnicy sesje muzyczne Paul z zespołem w studiach Abbey Road. W skład zespołu Beatles wchodzą: Denny Laine, Denny Seiwell, oraz Henry McCullough (kolejno na zdjęciu niżej). Gdy po zakończeniu prac, McCartney’owi zamierzają się udać na wypoczynek nad Morze Śródziemne, otrzymują niemiłą informację. Brytyjska firma Northern Songs Ltd oraz amerykańska Maclen Ltd zamierzają pozwać parę na kwotę ok. 1 miliona dolarów, za rzekome ‘pogwałcenie umowy o wyłączności praw autorskich’ dotyczących utworu ‘Another Day’.

26 lipca. Pierwsze próby do koncertu na rzecz Bangladesz. Odbywają się w studiu Nola Studios w Nowym Jorku. Pewnymi artystami na koncert jest prócz George’a,Klaus Voormann, Ravi Shankar oraz mająca niebawem przylecieć do Londynu grupa Badfinger. Eric Calpton zgadza się ale asekuruje się, by na wszelki wypadek George znalazł jego zastępcę. George nie poddaje się i szuka... Oczywiście George wie, że zawsze może liczyć na Ringo.

Następnego dnia, we wtorek, w czasie konferencji Harrison i Shankar ogłaszają, że Concert For Bangla Desh odbędzie się w najbliższą niedzielą w Madison Sguare Garden. Dziennikarze w czasie konferencji najbardziej zaciekawieni są reaktywacją The Beatles. „Czy kiedykolwiek zdarza ci się, że chciałbyś jeszcze raz zagrać jako członek Beatlesów?” Tak – odpowiada George. – Czasami tak jest, ale zdarza się również, że jestem wdzięczny opatrzności, ponieważ nie pracujemy już razem. Wydaje mi się, że powinniśmy teraz porozmawiać jednak na temat zbliżającego się koncertu”.

W tym samym dniu w ‘Liverpool Echo’ ukazuje się wywiad przeprowadzony z Johnem i Yoko tydzień wcześniej. John stwierdza w nim: ‘Nie można już rozpatrywać Johna Ono Lennona jako istotę odmienną od Yoko Ono Lennon – to już ta sama osoba...”

28 lipca. W USA ukazuje się singiel George’a Harrisona ‘Bangla Desh/ Deep Blue’. Dwa dni później singiel ukazuje się w Zjednoczonym Królestwie. Utwór ‘Deep Blue’ opowiada o śmierci Louise Harrison, matki George’a.

George Harrison - Bangla Desh

Deep Blue

31 lipca. John w wywiadzie dla ‘New Musical Express’ stwierdza: „Problem w tym, że Paul chce zawsze trzymać rękę na pulsie. Zawsze! Nie chodzi tu więc o pieniądze, a raczej o zasady. Myślę na przykład, że od początku tego zamieszania Paul kosztował nas na pewno więcej niż milion funtów... Przypomina to trochę grę, Monopol, tyle, że tym razem gramy prawdziwymi pieniędzmi i kosztuje to fortunę”.

George Harrison finalizuje przygotowania do koncertu. Jest szczęśliwy ponieważ Bob Dylan potwierdził swoje uczestnictwo w koncercie. Wieczorem odbywa się w Madison Sguare Garden ostatnia próba przed jutrzejszym koncertem. Lista artystów jak na tak naprędce pomyślany i zrealizowany koncert jest imponująca.

Po latach inni organizatorzy (artyści) projektować będą koncerty takie Live Aid, Live 8 czy Tribute to Freddie Mercury na wzór pierwszego takiego koncertu w historii, którego pomysłodawcą i realizatorem był gitarzysta Fab4.