MÓJ TOP WSZECHCZASÓW: 5. FOOL TO CRY

Album: Black And Blue '1976

Przez moment, z nawyku już takiego opisywania piosenek The Beatles na moim drugim blogu, chciałem charakteryzować podobnie piosenkę Rolling Stonesów – czyli kto grał, kiedy skomponowano, instrumentarium itd. Ale w tej serii (blogu) raczej tak nie robię, więc po prostu ograniczę się do krótkiego komentarza. To dość stary numer, oczywiście autorstwa Jaggera i Richardsa, jeden z najwcześniej polubionych przeze mnie numerów kapeli Micka. 1976 to era dyskotek, nowego stylu śpiewania falsetem przez Bee Gees. Stonesi chcąc utrzymać się na powierzchni ewoluowali i ta piosenka jest tego dowodem.

Zostali bez Micka Taylora, o którym pisano, że to pierwszy Rolling Stone, który opuścił zespół „żywy”. Bez solowego gitarzysty Stonesi nagrali kolejny album i omawianą piosenkę z kilkoma muzykami sesyjnymi, bardzo wzbogacając brzmienie - jednocześnie łagodząc je – instrumentami klawiszowi. „Fool To Cry” była umiarkowanym przebojem, choć zaliczyła top 10 po obu stronach oceanu. Choć wolna, jest tzw. „pościelówką” (tak kiedyś określano bardzo wolne numery) ale znakomicie nadawała się na dyskoteki – mimo pewnych zawahań w rytmie (wyciszenie, przerwa). W owym czasie młodzieży, na dyskotekach po serii szybkich, tanecznych, następował zazwyczaj blog wolnych, do tańczenia w parze. Tańczył także przy niej piszący te słowa, z kim ? Nie pamiętam.