70. MTW: INXS - "Never Tear Us Apart"

Singiel: 1988  
Strona B: "Different World"
Album: Kick
Kompozycja:  Andrew Farris, Michael Hutchence
Producent: Chris Thomas
Wytwórnia: Atlantic
Długość: 3:02, 3:43

 
Obsada:
Michael Hutchence - wokal (na zdjęciu z Andrew)
Andrew Farriss -  gitara, instrumenty klawiszowe
Tim Farriss - gitara
Jon Farriss - perkusja
Kirk Pengilly - chórki, gitara, saksofon
Garry Gary Beers - gitara basowa

INXS w 1988: Michael Hutchence, Kirk Pengilly, Jon Farris, Tim Farriss, Garry Gary Beers, Andrew Farris

Bardzo ciężko mi sobie wyobrazić kogoś, kto mógłby tej piosenki nie znać. Bardzo radiowa, taka w stylu 'nikogo nie odrzuca', nasze 'Złote Przeboje' odtwarzają ją (wraz z Alphaville 'Forever Young' i hitem Cutting Crew 'I Just Died In Your  Arms Tonight') tak średnio co 10 minut. I czasem mamy po prostu jej dość, zespołu, choć ten ma co najmniej jeszcze kilka równie radiowych. Nie rozumiem polityki takich radiostacji. Nikt nie oczekuje przecież stacja komercyjna jak 'Złote Przeboje' czy inne tego typu emitowały 'Atom Heart Mother' Pink Floydów czy monotonne suity Jarre'a. Wracając do proponowanej dzisiaj na miejscu 70-tym piosenki to muszę przyznać, że  polubiłem ją od razu.   Od pierwszego obejrzenia, bo tak ją poznałem, pięknego video nakręconego w czeskiej Pradze. Tym bardziej, że miejsca te dobrze znam. Był okres w moim życiu, gdy bardzo często bywałem w Pradze, pierwszy raz na szaleńczym Sylwestrze jeszcze w latach 80-tych. Piosenka INXS od początku urzeka wstawkami smyczkowymi, pięknym intro (tylko jego długość różni wersje singlową od albumowej), finalnym solo saksofonowym Kirka Pengillego. Oczywiście piękna linia melodyczna utworu plus romantyczny tekst.

'Nigdy nas nie rozdzielą' to 1 zdecydowanie największy przebój australijskiej kapeli choć numerem 1 w Ameryce było tylko 'Need You Tonight' a omawiany dzisiaj singiel dotarł za oceanem tylko do miejsca nr 7 (na Wyspach tylko trzecia dziesiątka). Najczęściej coverowany utwór INXS. Cały album 'Kick',  którego pochodzi piosenka odniósł oszałamiający sukces, którego już nigdy zespół nie powtórzył. Szczerze, to późniejsze propozycje muzyczne, bardzo amerykańskie, funkowe, w stylu Prince (np. 'Suicide Blonde') nie przypadały mi do gustu.

ANDREW FARRIS: Napisałem muzykę do 'Never Tear Us Apart' w czasie naszego pobytu w Nowej Zelandii. Reszta zespołu grała w tenisa z gościem z wytwórni, który nazywał siebie ... Jimi Hendrix...

 Pierwsze akordy napisałem w 1986 roku. Usiadłem przy fortepianie i wymyśliłem nuty, które później stały się 'Never Tear Us Apart'. Uznałem, że melodia ma potencjał i zapytałem Michaela, co o tym myśli. Powiedział, że mu się podoba, więc nagrałem mu demo z wersją bluesową utworu. Dałem mu je a on napisał naprawdę inspirujący tekst. Taki prosto z serca. Wiem, ile ten tekst znaczył dla niego. To był bardzo osobisty, miłosny tekst, w tamtych chwilach bardzo dla niego ważny.

 W 1997 roku, w czasie pogrzebu wokalisty zespołu Michaela Hutchence (niespodziewana, samobójcza (- przypadkowa? -  śmierć, w podobnie skomplikowanych okolicznościach jak aktora Heatha Ledgera, także Australijczyka), na którym obecni byli wszyscy członkowie zespołu, w tle leciała właśnie ta słynna ballada zespołu. 

 Don't ask me
What you know is true
Don't have to tell you
I love your precious heart

I
I was standing
You were there
Two worlds collided
And they could never tear us apart

We could live
For a thousand years
But if I hurt you
I'd make wine from your tears

I told you
That we could fly
'Cause we all have wings
But some of us don't know why

I was standing
You were there
Two worlds collided
And they could never ever tear us apart

I
I was standing
You were there
Two worlds collided
And they could never tear us apart

You were standing
I was there
Two worlds collided
And they could never tear us apart

I
I was standing
You were there
Two worlds collided

Piosenka na dzisiaj: MIDLAND - 'Drinkin' Problem'

Album: "On The Rocks", 2017
Kompozycja: Mark Wystrach Cameron Duddy Jess Carson Shane McAnally Josh Osborne
Wytwórnia: Big Machine
Długość: 3:41

Country. Amerykańskie czyli oryginalne. Wyjątkowo przyjemna piosenka na dzisiaj. Pierwszy singiel tria Midland, nowej gwiazdy na amerykańskim rynku rodzimej muzyki początkowo Południa, potem całych Stanów. Pierwszy singiel i olbrzymi sukces. Numer 1 w Kanadzie, 45 miejsce na liście głównej Billboardu, pierwsza czwórka na liście piosenek country tego samego magazynu. Zaproszenia do najpopularniejszych show i programów tv. Duet z Timem McGraw! Wpadłem na nią przypadkowo przesłuchując plik piosenek country wakacyjnej listy Billboardu. Ta jedna spodobała mi się od razu (druga to 'Dirt on my boots' Jona Pardi). 'Alkoholowe problemy' mają bardzo fajne video. Przypuszczalnie łatwo tą piosenkę zapomnieć, ale mnie dzięki blogowi już nie. :) Może i Wam?

71. MTW: OASIS - "Don't Look Back In Anger"

Singiel: 1996  
Strona B: Step Out, Underneath the Sky, Cum Feel The Noize  
Album: (What's The Story) Morning Glory?
Kompozycja: Noel Gallagher
Producent: Owen Morris, Noel Gallagher
Wytwórnia: Creation
Długość: 4:47

Alan White,Paul McGuigan, Liam Gallagher, Paul McGuigan, Noel Gallagher - OASIS 1996

Znakomity videoclip promujący piosenkę. Pamiętam, że w 1995 i rok później MTV puszczało go aż przesadnie często. Z pewnością clip pomógł promocji singla i albumu. Jak i oczywiście samego zespołu

Obsada:
Noel Gallagher - wokal, gitara prowadząca, mellotron
Paul "Bonehead" Arthurs - gitara rytmiczna, fortepian
Paul "Guigsy" McGuigan - gitara basowa
Allan White - perkusja
Liam Gallagher - chórki, tamburyna

Jedna z moich ulubionych piosenek 'samochodowych'. Uwielbiam ją śpiewać w czasie jazdy, choć nie polecam. To jedna z piosenek, którą można nucić za kierownicą, ale to także piosenka, która bardzo absorbuje uwagę. Mocna a jednocześnie łagodna, zwyczajna, prosta a jednocześnie wysublimowana. Małe rockowe arcydziełko. Przypuszczalnie mogłaby być parę oczek wyżej na topie, ale bycie w pierwszej setce przy milionach innych piosenek to także całkiem niezły wynik. 

Największy bez dwóch zdań przebój zespołu,  hymn rockowy, śpiewany chóralnie na ulicach, stadionach, koncertach przez Brytyjczyków, ostatnio po majowych zamachach w 2017, o którym jego twórca, lider Oasis, Noel Gallagher powiedział niedawno [2017], 'uważam, że tak z perspektywy lat, mogę stwierdzić, że '"Don't look Back in Anger" jest większe niż kiedykolwiek ja będę. To naprawdę niewiarygodne jak kilka pokoleń przywiązuje wagę do tej piosenki'. 
Podczas tegorocznego koncertu w Glastonbury ('2017) piosenkę zaśpiewał i zadedykował ofiarom zamachów w Manchesterze Liam Gallagher. Zrobił to wyjątkowo, ze względu na znaczenie piosenki, gdyż młodszy z braci Gallagherów raczej stara się nie śpiewać piosenek Oasis, w których wokalistą był jego brat. W czasie nagrywania albumu "(What's the Story) Morning Glory?" Noel dał Liamowi do wyboru jedną z dwóch nowych piosenek: słusznie typowanych przez niego na single (na przeboje) 'Wonderwall', którą sam bardzo chciał zaśpiewać Noel (z powodów osobistych) oraz 'Don't Look Back In Anger". Wiemy jaki był wybór, wersja piosenki w wykonaniu Liama specjalnie nie ustępuje oryginałowi (bracia mają dość podobne głosy jak i manierę wokalną), tak więc pewnie song byłby przebojem bez względu na wybór wokalisty.
 NOEL GALLAGHER: Napisałem ją nawiązując tytułem do piosenki Davida Bowie 'Look Back In Anger'. To coś pomiędzy 'All The Young Dudes' i czymś co Beatlesi napisali.

Oasis to naprawdę ciekawa kapela, dzisiaj kultowa. Od samego debiutu prawie natychmiast ogromna popularność, prekursorzy ukutego przez dziennikarzy pojęcia 'brit popu', który rozwinął się w latach 90-tych. Oasis, Blur, Suede, Verve, Pulp i inne zespoły zdobywały popularność na całym świecie, zespół braci Gallager chyba największą, choć Anglicy nie podbili raczej Ameryki, w takim stopniu jak rodzimą Brytanię. Obaj bracia stylizowali się na Beatlesów z 1965 roku, fryzurki na pazia. Prasa nazywała ich Beatlesami lat 90-tych, zdecydowanie na wyrost. Liam do dzisiaj nagrywa piosenki w stylu swego wielkiego idola, Johna Lennona  (obaj na zdjęciu). Niebawem opiszę jego najnowsze kompozycje i album, jakże w stylu wielkiego Beatlesa. Brytania także żyła 'wojną' pomiędzy Oasis i Blur Damona Albana (twórcy projektu Gorillaz).  Noel próbował być bardziej uniwersalny, ale dzisiaj popularność obaj panowie zawdzięczają przede wszystkim tęsknocie za Oasis. Bo zespół już dzisiaj niestety nie istnieje. Głównym powodem rozpadu zespołu były konflikty miedzy dwoma braćmi, Liamem i Noelem. Prasa w Anglii rozpisywała się o awanturach czy nawet bijatykach między braćmi w publicznych miejscach. Przeczytajcie tutaj. Szkoda.

Liam miał swego czasu swój zespół Beady Eye, Noel High Flying Birds. Obaj odnosili ze swoimi kapelami sukcesy, ale wiadomo było, że to są prawie solowe przedsięwzięcia obu braci. Obaj byli hegemonami w swoich kapelach. Żaden z braci  nie może pochwalić się takimi sukcesami jakie odnosili razem w zespole. Wiele numerów 1 w UK jak choćby 'Some Might Say', dzisiaj przedstawione 'Don't Look Back In Anger', 'D'you Know What I Mean' czy ''All Around The World', numery 2 jak moje ulubione 'Stop Crying Your Heart Out' czy 'Little By Little'. Wiele wiele przebojów, znakomicie sprzedające się albumy, koncerty. Dla obu braci to było za mało.

Noel i Paul McCartney

NOEL GALLAGHER: Około rok temu miałem wspólny koncert z Richardem Ashcroftem.  Zawsze uważałem, że to Liam przyprowadził Sally ["And so Sally can wait, she knows it's too late as we're walking on by"], ale Richard powiedział, że to byłem ja. Richard uważa, że to on podpowiedział te imię, reszta jest już moja. Mam te wszystkie baseny i pieprzone ogromne telewizory... Nie znam żadnej dziewczyny, która nazywa się Sally, to tylko słowo, które pasowało. Nie jest tak, że siedziałem sobie i powiedziałem, 'teraz to napiszę'. Gdybym ja jej nie napisał, pewnie napisałby ją Bono.

Liam i Paul McCartney

'Don't Look Back In Anger' to drugi numer 1 zespołu w Wielkiej Brytanii i pierwszy, w którym zaśpiewał jako główny wokalista Noel, przeważnie tylko gitarzysta w zespole, oddający miejsce przy mikrofonie swemu młodszemu o 5 lat bratu.

NOEL GALLAGHER:   Byliśmy w Paryżu i graliśmy z Verve [zespół, w którym liderem i wokalistą był Richard Ashcroft]. Miałem akordy do tej piosenki i zacząłem ją pisać. Mieliśmy mieć swój pierwszy wielki koncert za dwa dni. Grałem na gitarze akustycznej, gdy nasz dzieciak [kid - Liam Gallagher, rocznik 1972] spytał co gram. W sumie nie śpiewałem, nuciłem. On spytał: 'Śpiewasz, So Sally can wait'. I to było to. Genialne! Więc zacząłem śpiewać, że 'Sally może poczekać'. Pamiętam, że poszedłem do garderoby i ukończyłem cały song. Wszystko to wydarzyło się bardzo szybko.   Tytuł 'Don't Look Back In Anger' pojawił się tak nagle. Jeszcze tego wieczoru wykonałem ją przez 18 000 ludźmi, sam z gitarą akustyczną. Siedziałem na stołku jak idiota. Nie robię już tego teraz.



Piosenka ma więcej zapożyczeń od lidera The Beatles. Wspomniany fragment "Revolution from me bed" pewnie odnosi się do znanych w 1969 roku wydarzeń [happeningów Johna i Yoko, 'Bed-In']. Wstęp do piosenki na fortepianie ma wyraźne podobieństwa do 'Imagine' czy nawet 'Watching The Wheels'. Noel wcale się tego nie zapierał i powiedział, że podobieństwo do 'Imagine' było zamierzone jak najbardziej, gdyż ta piosenka Lennona zawsze mocno go inspirowała. Dodawał, że może właśnie dzięki jego piosence, ktoś kto nie znał kompozycji Lennona, np. jakiś 13 latek, pójdzie do sklepu i kupi album ex-Beatlesa, co byłoby jego zdaniem czymś wspaniałym. Niektórych fragmentów tekstu piosenki Gallagher nie jest w stanie wytłumaczyć, gdyż w czasie jej pisania był pod wpływem różnych używek.
NOEL GALLAGHER:  Niektóre linijki tekstu pożyczyłem od Johna Lennona. Miałem taśmy z Ameryki, które ktoś zdobył włamując się do Dakoty. John zaczął nagrywać swoje wspomnienia na taśmie. Mówił tam, że 'trying to start a revolution from me bed, because they said the brains I had went to my head.' Pomyślałem sobie, 'Dzięki John, wezmę to'. 
Ciekawą interpretację tekstu znajdziecie pod adresem tutaj.

 w rodzinnym Manchesterze

 

Okładka singla to także inspiracja The Beatles. W 1968 roku The Beatles nagrywali swój słynny Biały Album. W zespole panowały napięcia, muzycy nagrywali swoje nagrania niespecjalnie prosząc o pomoc pozostałych (więcej o albumie 'The Beatles' na moim blogu o The Beatles - tutaj). Ringo Starr w wyniku braku współpracy między czwórką Beatlesów opuszcza zespół. John Lennon, Paul McCartney i George Harrison wysyłają mu telegram, w którym piszą, że kochają go, że jest najlepszym perkusistą na świecie i proszą by wrócił. Gdy Ringo wraca w studiu czeka na niego jego perkusja udekorowana kwiatami. Historyjka ta zainspirowała Noela by zrobić swoistą okładkę singla. Białe pianino to oczywiste odniesienie do Johna Lennona.

Fotomontaż rzecz jasna:)

 Wykonanie autorskie Noela

Slip inside the eye of your mind

Don't you know you might find
A better place to play
You said that you'd never been
But all the things that you've seen
Will slowly fade away

So I start a revolution from my bed
'Cos you said the brains I had went to my head.
Step outside, summertime's in bloom
Stand up beside the fireplace
Take that look from off your face
You ain't ever gonna burn my heart out

And so Sally can wait, she knows it's too late as we're walking on by
Her soul slides away, but don't look back in anger I heard you say

Take me to the place where you go
Where nobody knows if it's night or day
But please don't put your life in the hands
Of a Rock n Roll band
Who'll throw it all away

I'm gonna start a revolution from my bed
'Cos you said the brains I had went to my head
Step outside 'cos summertime's in bloom
Stand up beside the fireplace
Take that look from off your face
'Cos you ain't ever gonna burn my heart out

So Sally can wait, she knows it's too late as she's walking on by
My soul slides away, but don't look back in anger I heard you say

So Sally can wait, she knows it's too late as we're walking on by
Her soul slides away, but don't look back in anger I heard you say

So Sally can wait
She knows it's too late as she's walking on by
My soul slides away
But don't look back in anger
Don't look back in anger
I heard you say

At least not today

SONG 4 2DAY: Van Morrison - "Brown Eyed Girl"

Singiel, 1967
Strona B: "Goodbye Baby"
Album: "Blowin Your Mind"
Kompozycja: Van Morrison
Wytwórnia: Bang
Producent: Ber Berns
Długość: 3:03

Trochę klasyki, lata 60-te. Wybitna postać muzyczna, uważana za jednego z największych poetów rocka, przez niektórych na równi stawiany z Dylanem, Cohenem, zdecydowanie najmniej z nich popularny. Van Morrison chyba po raz pierwszy na moim blogu. Poza krótkim epizodem w zespole Them (przebój 'Gloria', spopularyzowany przez Jima Morrisona i The Doors),  Morrison to przede wszystkim piękna kariera solowa tego muzyka, pochodzącego z Północnej Irlandii (ur. w Belfaście, 1945). Piosenkarza, aranżera, poety, muzyka, znakomitego - multiinstrumentalisty (kilkadziesiąt albumów), także producenta. Posiadacza kilku nagród Grammy. 
Przedstawiam dzisiaj chyba jego największy przebój, choć czuję, że większość czytelników tego bloga może bardziej znać covery jego piosenek, jak np. 'Have I Told You Lately' w wykonaniu Roda Stewarta (co ciekawe, to sam muzyk, jej twórca dostał za nią nagrodę Grammy). W 1993 został wprowadzony do słynnej Rock and Roll Hall Of Fame. W 2016 roku otrzymał w Wielkiej Brytanii tytuł szlachecki (Sir George Ivan "Van" Morrison). Wcześniej - podobnie jak np. moi ukochani Beatlesi - otrzymał order MBE. Lista nagród, które otrzymał jest imponująca, znajdziecie ją gdzieś w sieci. Dzisiaj tylko propozycja muzyczna a do samego muzyka z pewnością wrócę w oddzielnym, specjalnie jemu poświęconym tekście.

Morrison i Eric Clapton

"Brązowooka dziewczyna" to  nr 10 w USA. Pierwszy singiel artysty, obok 'Domino' z 1970 (#9) roku największy przebój.  Nieodmiennie kojarząca mi się z dzieciństwem, kiedy gdzieś tam zawsze ją słyszałem, nie rozpoznając ani nie kojarząc wykonawcy. Chwytliwa piosenka bardziej pop niż rock and rollowa. 1967 rok. Beatlesi pracowali nad 'Pepperem', Van Morrison zaczynał karierę solową więc świadomie zaczął ją od murowanego przeboju. Z czasem było bardziej ambitniej.

Hey, where did we go
Days when the rains came ?
Down in the hollow
Playing a new game,
Laughing and a-running, hey, hey,
Skipping and a-jumping
In the misty morning fog with Our, our hearts a-thumping
And you, my brown-eyed girl,
You, my brown-eyed girl.

Whatever happened
To Tuesday and so slow
Going down to the old mine with a
Transistor radio.
Standing in the sunlight laughing
Hide behind a rainbow's wall,
Slipping and a-sliding
All along the waterfall
With you, my brown-eyed girl,
You, my brown-eyed girl.

Do you remember when we used to sing
Sha la la la la la la la la la la dee dah
Just like that
Sha la la la la la la la la la la dee dah
La dee dah.

So hard to find my way
Now that I'm all on my own.
I saw you just the other day,
My, how you have grown!
Cast my memory back there, Lord,
Sometime I'm overcome thinking about
Making love in the green grass
Behind the stadium
With you, my brown-eyed girl,
You, my brown-eyed girl.

Do you remember when we used to sing
Sha la la la la la la la la la la dee dah
Laying in the green grass
Sha la la la la la la la la la la dee dah
Dee dah dee dah dee dah dee dah dee dah dee
Sha la la la la la la la la la la la la
Dee dah la dee dah la dee dah la
D-d-d-d-d-d-d-d-d-d...

SONG 4 2DAY: The Waterboys - " I Can See Elvis"

Album: "Modern Blues", 2015  
Kompozycja: Mike Scott, Jack Barclay
Producent: Mike Scott, Paul Brown
Wytwórnia: Harlequin and Clown
Długość: 5:47

Obsada:
Mike Scott: wokal, gitara, fortepian
Don  Bryant, Jeff Adams: chórki:
David Hood: gitara basowa 
Greg Morrow: perkusja:
Jay Barclay: gitary
Paul Brown: instrumenty klawiszowe

Waterboys w studiu w czasie nagrywania albumu "Modern Blues'

Piosenka, od której nie mogę się uwolnić od kilku dni. W tym miesiącu Mike Scott (na zdjęciu) i jego Wodni Chłopcy wydają album Out of All This Blue, którego promuje nowy singiel  'Payo Payo Chin'. No więc jako wielki fan zespołu (uwielbiam 'Red Army Blues', 'A Girl Called Johnny' czy 'Whole Of The Moon) zajrzałem na Youtube, by zobaczyć co proponuje tym razem i w ten sposób usłyszałem tam przypadkowo (w playliście jakiegoś użytkownika YT) proponowaną piosenkę.  Piękny hołd złożony Elvisowi jak i innym gigantom rocka (patrz tekst na dole)  angielskiego zespołu The Waterboys z nagranego w 2015 roku w  Sound Emporium,stolicy country Nashville albumu 'Modern Blues' w całości dostępnego przez internet za darmo. Gorąco polecam. W clipach wersja studyjna piosenki oraz jakiś amatorski clip do niej. A tytuł? Niedawno minęła 40-ta rocznica śmierci Króla. Ale wszyscy go nadal gdzieś w zakamarkach naszej wyobraźni dostrzegamy, bo tacy jak on są nieśmiertelni. I can see Elvis too!

I can see Elvis
Skinny like he was back in fifty-seven
Razor-quiffed and leather-squeezed
Sideburns flickering in the breeze
That blows across the vales of heaven

I can see Elvis
Throned like a king astride a golden Harley
Smoking a reefer he just rolled
Full of acapulco gold
With Jimi Hendrix and Bob Marley


I can see Elvis
Prowling like a cat across a funky bandstand
Keith Moon behind him banging drums
Charlie Parker all thumbs
John Lennon doing handstands

I can see Elvis
Talking philosophy and law with Joan of Arc and Plato
Quizzing Shakespeare on his plays
Showing Crazy Horse and Marvin Gaye
How to dance the mashed potato

I can see Elvis
High and low and high and low and high he's hunting
Looking for a special prey
Who just arrived up here today
Break out the bunting

WYWIADY Z THE BEATLES. Po śmierci Briana Epsteina

University College, Bangor, Walia, 27 sierpnia 1967 roku. Beatlesi spędzają czas w Północnej Walii na wykładach Maharishi Mahesh Yogiego. Wyjechali tam 25-go sierpnia (czytaj o tym: tutaj), nie spodziewając się zupełnie tego co się wydarzy. Dwa dni później dociera do nich smutna informacja o śmierci Briana Epsteina. Pod budynkiem miejskiego University czekają na nich zgromadzeni już dziennikarze. Wychodzi do nich trójka Beatlesów ale rozmawiają z przedstawicielami mediów tylko John i George. Ringo niewiele się odzywa (niedawno został po raz drugi ojcem). Paul się wcześniej wymknął i jest w tym czasie już w drodze powrotnej do Londynu.

 JOHN: Nie wiem co powiedzieć. Dopiero co o tym usłyszeliśmy, ciężko jest o tym myśleć, co dopiero mówić. Bo on był... Był takim ciepłym facetem, to straszne.

Pytanie: Jakie są teraz wasze plany? JOHN: Wiesz, nie mamy teraz żadnych. Dopiero się o tym dowiedzieliśmy.

RINGO: Tak dokładnie, tyle nowych rzeczy spadło na nas...
P: John, gdzie bylibyście dzisiaj bez pana Epsteina?
JOHN: (z respektem) Nie wiemy.
P: Wyjeżdżacie dzisiaj wieczorem do Londynu?
JOHN: "Taa, ktoś nas tam odwiezie. Tak.
P: Usłyszeliście o tym dzisiaj w popołudnie niedzielę, Paul zdaje się już wyjechał?
JOHN: Tak.
P: Nie macie żadnych planów na dzień jutrzejszy?
JOHN: Nie, pojedziemy, zorientujemy się tam na miejscu.
GEORGE: ... będziemy planować na gorąco tam na miejscu.
P: Rozumiem, że pan Epstein miał być tutaj jutro?
JOHN: Tak. P: Kiedy dokładnie miał przyjechać?

 GEORGE: Jutro, w poniedziałek, to wszystko co wiemy.

P: Rozmawialiście z nim o tym duchowym ruchu odnowy?  

GEORGE: Cóż, o tyle na ile nauczyliśmy się o spirytualizmie i tych różnych rzeczach, staraliśmy się mu to przekazać. Był tym wszystkim zainteresowany w takim samym stopniu jak my, jak powinien być każdy. Chciał wiedzieć tyle samo o życiu co my.

JOHN i RINGO: Nie
GEORGE: Ja rozmawiałem z nim w środę wieczorem, tuż przed naszym pierwszym spotkaniem z Maharishim. Był w świetnym humorze. 
P: Kiedy wam powiedział, że także chciałby zostać wtajemniczony?

GEORGE:  Kiedy przyjechaliśmy tutaj w piątek mieliśmy telefon, z którego dowiedzieliśmy się, że Brian przyjedzie tutaj za nami, że będzie w poniedziałek. 

P: Czy zamierzacie jeszcze powrócić tutaj, do Bangor?

GEORGE: Prawdopodobnie nie będziemy mieli teraz czasu na to, gdyż Maharishi będzie tutaj tylko do czwartku a my mamy sporo do zrobienia w Londynie. Ale pewnie spotkamy się z nim innym razem.
P: Wierzę, że Maharishi rozmawiał z wami tego popołudnia. Czy mógłbym spytać jakiego typu rady wam udzielił?

JOHN: Powiedział nam,...., żeby nie pozwolić zbyt mocno przytłoczyć się smutkiem. I jak wspominać Briana, ponieważ nasze myśli o nim będą mu towarzyszyć gdziekolwiek jest.

P: Czy on kiedykolwiek poznał pana Epsteina?"

JOHN: Nie, ale nie mógł się doczekać poznania go.

P: W jaki sposób chcielibyście uczcić pana Epsteina?

JOHN: Cóż, nie wiemy po prostu co powiedzieć. Kochaliśmy go, był jednym z nas. 

GEORGE: Nie da się oddać komuś hołdu w słowach.
JOHN: Medytacje, nawet w tak krótkim czasie, dały nas siłę przetrzymania czegoś. Brian przechodzi teraz do kolejnej fazy ale jego duch jest wciąż tutaj i zawsze będzie.  Wszyscy czujemy wielki smutek ale kontrolujemy go. Jak tylko wpadam w żal, myślę coś miłego związane z nim... ale nie możesz ukryć bólu. 

 ____________________________

 

Czyta także: Brian Epstein

Muzyczny blog * Historia The Beatles * Music Blog 
 Polski blog o najwspanialszym zespole w historii muzyki.
 HISTORY THE BEATLES