MÓJ TOP WSZECHCZASÓW: THE ROLLING STONES NR 13

„GET OFF OF MY MY CLOUDS”

Album: „December's Children (And Everybody)” '1965

Bardzo zgrabna i udana kompozycja Micka Jaggera (słowa) i Keitha Richardsa (muzyka). Lekko pokręcony tekst (nie ma sensu tutaj jego przytaczać), który w piosence jest tylko wypełniaczem, jest znakomita melodia, perkusja Charliego i grającego bliźniaczo te same riffy Keith oraz Brian. Krytyka co prawda oceniał tekst jako wyzywający i buntowniczy utrwalający obraz „złych chłopców” podczas gdy Beatlesów nazywano tymi dobrymi. Nie znam na tyle angielskiego by wiedzieć czy np. zwrot „hej, uciekaj (spadaj) z mojej chmury” to idiom, czy ma jakieś inne, drugie znaczenie. Keith wspomina, że nie był specjalnie przekonany do tej piosenki ale nadchodził termin na wydanie kolejnego singla. Więc wybrano ten numer , który miał być początkowo wolny dla urozmaicenia repertuaru zespołu (poprzedni singiel to słynne „I Can't Get No – Satisfaction” ale i starannie go dobierano. Popularność „Satisfaction” była ogromna i choć kolejny singiel skazany był na sukces (tak było, nr 1 w USA i UK) to przebierano i zastanawiano się jaką wybrać piosenkę. O ile dzisiaj kompozycje The Beatles z 1965 roku brzmią świeżo jak np. „Help” czy „Ticket To Ride” to omawiana dzisiaj piosenka w wersji z 1965 roku trąci myszką ale za to doskonale brzmi w wersjach koncertowych z chwytliwym refrenem. Sami muzycy przyznają, że to jedna z najgorszych produkcji Andrew Loog Oldhama, sami zresztą przyznacie, że piosenka trochę brzmi jak z lat 40, 50-tych.