Albumy: nr 46

KING CRIMSON - "In The Court Of The Crimson King"

1969

Najlepszy album Roberta frippa i jego zespołu. Nie tylko dzięki "Epitafium" choć to najbardziej znany utwór z albumu i jedno z pomnikowych dzieł rocka. Gdy ktoś chce mieć argumenty na to jak niewiele różni się muzyka popularna od klasycznej podaje ten utwór, zawsze można dodać, że muzyka to muzyka, albo się coś podoba albo nie i że Mozart to taki Lennon lub McCartney swojej epoki, też tworzył muzykę dla mas. Pamiętam spotkania z Dworem Karmazynowego Króla. Z taśmy kolegi starszego brata, jakoś chyba niespecjalna jak sądzę ale już wtedy czułem jako dzieciak, że słuchając King Crimson uczestniczę w czymś magicznym, że to nie muzyka spod znaku T.Rex czy The Hollies. Album przepiękny, bajeczny, jak obraz dźwiękowy, ogromne bogactwo instrumentalne, aranżacyjne, także produkcyjne. Robert Fripp po wydaniu tego albumu poszedł w stronę jeszcze bardziej eksperymentalnej muzyki i specjalnie nie odcinał kuponu od sławy tego albumu, wracał do niego gdy już nic nie miał do powiedzenia.Basista Greg Lake jeszcze zaistniał w rocku choćby z popularnym trio Emerson Lake And Palmer (przy okazji jego największy solowy przebój w linku).

1. „21st Century Schizoid Man” (Fripp/Giles/Lake/McDonald/Sinfield) – 7:24
   • „Mirrors”
2. „I Talk to the Wind” (McDonald/Sinfield) – 6:05
3. „Epitaph” (Fripp/Giles/Lake/McDonald/Sinfield) – 8:47
   • „March for No Reason”
   • „Tomorrow and Tomorrow”
4. „Moonchild” (Fripp/Giles/Lake/McDonald/Sinfield) – 12:12
   • „The Dream and the Illusion”
5. „The Court of the Crimson King” (McDonald/Sinfield) – 9:22
   • „The Return of the Fire Witch”
   • „The Dance of the Puppets”

In The Couirt Of The Crimson King
Epitaph
Greg Lake - "Lucky Man"