Thanks For Memory - singiel, 1975, kompozycja J. Lea - N. Holder Mama We All Crazee Now - singiel (album:'Slayed', 1972), kompozycja J. Lea - N. Holder
******
Pełny tytuł pierwszej piosenki to "Thanks for the Memory (Wham Bam Thank You Mam)". Utwór mnie nie odrzuca dzisiaj, z pewnym sentymentem wracam dzisiaj do niego, ale generalnie trudno mi powiedzieć, co mnie urzekło w nim w 1975. Oczywiście wtedy numerem 1 byli dla mnie Slejdzi i głos, bardzo charakterystyczny zresztą, wokalisty, jednego z dwóch liderów zespołu, Noddy Holdera był już dla mnie gwarancją i wykładnią by każda kolejna piosenka zespołu z Wolverhampton była dla mnie przebojem. Na swoje usprawiedliwienie dodam, że w połowie lat 70-tych, w epoce glam czy glitter rocka, Slade byli jednym z najbardziej popularnych zespołów w Europie, choć co ciekawe, nie udało im się zupełnie podbić rynku w USA, w przeciwieństwie np. do Sweet czy nawet Bay City Rollers, którzy jednak za oceanem w jakiś tam sposób przez chwilę zaistnieli. 
W całej liście zespołów glam rocka jak wspomniani Sweet, BCR, Gary Glitter, Mud, Racey, Pilot, Showaddywaddy, ba, nawet Smokie czy Suzy Quatro właśnie Slade'ów (oraz Sweet) ceniłem najbardziej (no tak, zapomniałebym oczywiście o Bolanie i jego T.Rex). Pamiętam jak przez mgłę, jak kiedyś starszy brat przyniósł pożyczoną od kogoś taśmę, gdzie były dwa nieznane mi, nowe nagrania Slade, oba z singla: tytułowy 'Thanks for the Memory' oraz 'Raininin in my Champagne'. Odlot. Na punkcie tych dwóch nagrań jako dzieciak oszalałem i jakże byłem wkurzony, gdy czasem trudno mi było odnaleźć te nagrania na 180 minutowej, dwuścieżkowej, dwustronnej taśmie. By odnaleźć na taśmie swój utwór (mimo licznika, który przecież przekłamywał), trzeba było nieźle naprzewijać taśmę. Koszmar. Kasety miały dopiero nadejść. Takie czasy, ale jakże piękne...
Thanks for the Memory
Slade to co najmniej kilkanaście niezłych utworów, zdecydowanie warto je posłuchać jako znak tamtych czasów; większość dzisiaj wiele straciła, monotonne aranżacje, prawie identyczny styl wokalny Noddy'ego, podobne brzmienia gitar, ale każdy posiada niesamowitą wprost energię i często znakomitą melodię. Wybrałem do tytułu dzisiejszego postu te dwa, przypomniane 'after years', z całkiem fajnym tekstem "Thanks For The Memory", oraz jeden z ich największych przebojów, tytuł z błędną pisownią, tradycyjnie już u zespołu - np. 'Gudbuy t'Jane', 'Look Wot You Dun' - tym razem 'Mama Weer All Crazee Now': "Mamo, wszyscy oszaleliśmy" (w 1972 numer 1 w Wielkiej Brytanii). Kilka może nawet lepszych wymieniłem na dole.
Mama Weer All Crazy Now
Slade odwiedzali nasz kraj parę razy, ale w zespole z oryginalnego składu pozostał tylko Dave Hill, gitarzysta solowy. Zespół rozpadł się na początku lat 90-tych bez specjalnych awantur, niejako z naturalnych przyczyn. Ostatni singiel oryginalnego kwartetu 'Radio Wall of Sound' (kompozycja Jimmy'ego Lea) przeszedł bez echa. Noddy Holder postanowił jako pierwszy opuścić zespół, zmęczony życiem rockmana. Ponieważ Slade jednoznacznie kojarzył się z jego głosem, Jimmy Lea, drugi współ-kompozytor wszystkich przebojów zespołu postanowił także porzucić zespół. Perkusista Don Powell postanowił zająć się biznesem. Pozostał tylko Hill, który do dzisiaj jeździ, koncertuje i odcina kupony od dawnej sławy zespołu.
Polecam następujące hity zespołu, choć świetnych numerów zespół ma bez liku: Far Far Away, How Does It Feel, Everyday, Look Wot You Dun, Coz I Luv You, Come Feel The Noize, Skweeze Me Pleeze Me, jeden z najbardziej znanych przebojów gwiazdkowych Merry Xmas Everybody, Universe oraz Nobody's Fool.
____________________________________
*****
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz