48. MTW: SUPERTRAMP - "Don't Leave Me Now"

Singiel: 1982

Strona B: Waiting So Long

Album: ...Famous Last Words

Kompozycja: Roger Hodgson

Producent: Peter Henderson, Russel Pope, Supertramp

Wytwórnia: A&M 

Długość: 6:24

Obsada:

Roger Hodgson: wokal, fortepian, gitara

Rick Davies: organy Hammonda

John Hellwell: saksofon, syntezator

Dougie Thomson: gitara basowa

Bob Siebenberg: perkusja

Claire Diament: chórki

Drugi singiel z przebojowej, chyba najlepszej płyty brytyjskiej (z Londynu) grupy Supertramp, choć lepiej sprzedawała się od tego albumu płyta poprzednia, LP "Breakfast In America". O ile pierwszy, "It's Raining Again" dotarł w USA i Wielkiej Brytanii (najbardziej miarodajne i renomowane listy przebojów) na listach do Top20 i Top 30, to piękna ballada "Don't Leave Me Now" przemknęła na światowych listach niezauważona. Tylko w Ameryce 32 miejsce. Ale jak to już zauważałem przy opisach innych piosenek, przeciętna popularność singli  - rozumiana jako wyniki finansowe z ich sprzedaży - wypuszczanych po pierwszym, a więc omawiana dzisiaj piosenka plus "Crazy" oraz "My Kind Of Lady" mogła być spowodowana, że fani już zaopatrzyli się w album, na którym wszystkie singlowe piosenki oczywiście się znajdowały. Analizując pozycje wyjściowe dwóch najlepszych albumów zespołu, "Famous Last Words" plasuje się za 'Breakfast In America"  z takimi przebojami jak "Goodbye Stranger", "Logical Song", "Breakfast In America" i "Take The Long Way Home". Ja jednak zdecydowanie wyżej cenię album zespołu z 1982 roku. Znajduje się on oczywiście w moim topie 100 najlepszych albumów wszech-czasów. Z pewnych sentymentów, ale czyż nie na tym polega nasze przywiązanie do tej czy innej muzyki.  Album zespołu zdobyłem w 1983 roku, jeszcze na studiach. Wersja jugosłowiańska. 

Davies i Hodgson

Po latach dopiero wersja oryginalna, wpierw na vinylu, potem na CD. Zakochałem się wtedy w całym albumie, ale szczególnie przypadła mi do gustu właśnie ballada Hodgsona "Nie opuszczaj mnie tera" oraz ... dwie kompozycje Daviesa, "My Kind Of Lady" oraz "Waited So Long", jedna z nielicznych piosenek grupy, w której całą partię wokalną śpiewa Rick i tym razem jego głos mnie nie irytuje. Muszę jednak przyznać, że kompozycje obu liderów zespołu urozmaicały i wzbogacały odbiór ich płyt. Roger był gitarzystą zespołu, zupełnie przyzwoitym, ale przede wszystkim - oczywiście oprócz roli drugiego wokalisty - klawiszowcem, podobne jak Rick, stąd większość nagrań Supertrampu to przede wszystkim dialogi ich klawiszy (fortepianu z organami, syntezatorem, na odwrót). Utworów gdzie jest solo gitarowe Rogera niestety jest niewiele, choć jest akurat w 'Waiting So Long', strony B naszej piosenki. Supertramp to piękne wokale - gdy śpiewał Roger - plus klawisze i sola saksofonowe. Pięknych duetów wokalnych obu panów, jak np. w 'My Kind Of Lady' czy 'Goodbye Stranger' za mało.

 Tytuł albumu "Famous Last Word" często tłumaczyłem sobie przewrotnie inaczej jako 'Ostatnie słowa sławy', gdyż na albumie tym po raz ostatni w składzie zespołu pojawił się Roger Hodgson, drugi obok Ricka Daviesa lider zespołu, także autor wszystkich największych przebojów kapeli. Jego kompozycje jak: 'Dreamer', 'Hide In Your Shell' (uwielbiam ten numer!!!), 'Give A Little Bit', 'The Logical Song', 'Breakfast In America', 'Take The Long Way Home', 'It's A Raining Again'  czy wreszcie 'Don't Leave Me Now' to dzisiaj znak firmowy Supertrampu. Co ciekawe, solowa kariera  Rogera nie była już tak udana, choć bardzo lubię wszystkie solowe albumy i nawet skompilowałem sobie piękną z nich składankę. Rewelacyjny 'Hungry', 'Lovers In The  Wind', 'London', 'Only Because Of You' (powstałe w wyniku inspiracji i fascynacji Johnem Lennonem) to tylko niektóre jego perły. Ale o niej niebawem... Wracając do Rogera. 

W czasie trasy po Ameryce w 2013 roku muzyk przyznał, że po opuszczeniu zespołu w 1983 zaniedbał proces popularyzacji swojego nazwiska. Ludzie na całym świecie znali jego piosenki, rozpoznawali głos, ale nie mieli pojęcia jak się nazywa ich wykonawca. 'Jaki Roger?' Ba! Często nie znali nawet nazwy Supertramp. Ostatnia szansa na reaktywację zespołu w starym składzie minęła w 2010 roku, przy okazji 40-lecia do czasu ich debiutu. Roger zwrócił się do dawnego kolegi, Ricka Daviesa z propozycją uczczenia tego wydarzenia serią wspólnych koncertów. Nic z tego nie wyszło bo Rick  - właściciel praw do nazwy zespołu Supertramp odrzucił propozycję - i Hodgson przyznaje, że drzwi z nazwą "Supertramp" są już prawdopodobnie zamknięte na zawsze.
ROGER HODGSON: Myślę więc, że moment spotkania minął. I dla mnie to nie jest ważne; Supertramp to świetny zespół i przygoda, która zakończyła się 35 lat temu. Teraz to tylko marka, której właścicielem jest Rick Davies.

Don't leave me now
Leave me out in the pouring rain
With my back against the wall
Don't leave me now
Don't leave me now
Leave me out with nowhere to go
And the shadows start to fall
Don't leave me now
Don't leave me now
Leave me out on this lonely road
As the wind begins to howl
Don't leave me now
Don't leave me now
All alone on this darkest night
Feeling old and cold and grey
Don't leave me now

Don't leave me now
Leave me holding an empty heart
As the curtain starts to fall
Don't leave me now
Don't leave me now
All alone in this crazy world
When I'm old and cold and grey and time is gone...