NOBEL DLA DYLANA

Oczywiście znany powszechnie fakt, choć może niektórzy jeszcze go nie znają. Szwedzka Akademia Nauk przyznała tegorocznego Nobla w dziedzinie literatury amerykańskiemu bardowi. Niebawem czeka mnie koncert The Cure, więc wrócę do Boba w oddzielnym poście. W każdym razie fakt przyznania  nagrody  w tej kategorii sławnemu Amerykaninowi nie  powinien dziwić. Tekst prawie każdej piosenki Dylana to poezja najwyższych lotów. Jako ilustrację muzyczną postu przywołuję chyba najpiękniejszą dla mnie piosenkę Dylana, rock and rollowy hymn, piękną balladę 'Like A Rolling Stone', która co ciekawe, gdy została wydana na pierwszym 'elektrycznym' albumie muzyka 'Highway 61 Revisted', została odebrana  - jak i cały album - przez jego fanów jako zdradę siebie. Wcześniej Dylan nagrywał piękną muzykę, akustyczną, bez użycia wzmacniaczy, folkową.  

Ale w 1965 roku dwie wielkie Gwiazdy znacząco już na siebie oddziaływały. Bob nauczył Beatlesów pisać piosenki o trudniejszych sprawach niż tylko miłość i relacje między dwojgiem młodych ludzi. Anglicy nauczyli Amerykanina, że rock and roll ma silniejszą siłę przekazu oraz 'podłączyli' go do elektrycznej gitary. Tyle w skrócie. Tytuł piosenki oczywiście nie ma nic wspólnego z The Rolling Stones (ang. znaczenie dosłowne to 'toczące się kamienie', w slangu to włóczykije). Wg. Micka Jaggera, angielski zespół zawsze marzył o nagraniu swojej wersji tej piosenki, ale by nie zostać oskarżonym o odcinanie kuponów od sławy utworu, nagrał go dopiero w 1995 roku.  Zespół Micka i Keitha  nagrał utwór w bardzo podobnym stylu co oryginał, z nowym brzmieniem, jakością producencką lat 90-tych, jednakże dla mnie urok ma wersja autorska z charakterystycznym głosem Geniusza Muzyki.

Stonesi:Keith Richards, Mick Jagger, oraz Bob Dylan

Wg. magazynu - nomen omen - 'Rolling Stone' - utwór Dylana zajął 1 miejsce na liście 500 Piosenek Wszech-czasów, choć w chwili ukazania się na rynku amerykańskim, singiel z tą piosenką  dotarł tylko do miejsca nr 2 na liście Billboardu. Dzisiaj 'Like A Rolling Stone' to absolutny klasyk, przykład arcydzieła rockowego, znakomity utwór muzyczny, jako tekst przykład przepięknej poezji, którą właśnie doceniono w Sztokholmie.
Czytaj posty z bloga o The Beatles: (W hołdzie Johnowi oraz The Beatles i Bob Dylan). 

LIKE A ROLLING STONE

Dawno temu ubierałeś się tak świetnie,
U szczytu chwały, rzucałaś żebrakowi drobnych garść, czyż nie?
Ludzie wołali: "Strzeż się, laleczko, staczasz się",
Myślałaś, że oni wszyscy żartują sobie z Ciebie.
Śmiałaś się ze wszystkich, którzy włóczyli się,
A teraz nie idziesz tak dumnie, teraz nie mówisz tak głośno,
Gdy musisz żebrać o swój następny posiłek.

Jakie to uczucie? Jakie to uczucie?
Zupełnie bez domu
Całkowicie anonimowa,
Czyż nie tak jak jakiś włóczykij?

Chodziłaś do najlepszych szkół, Pani samotna,
Ale wiesz, że byłaś wykorzystywana.
Nikt nie uczył cię, jak żyć na ulicy,
Teraz dowiedziałaś się, że musisz się do tego przyzwyczaić.
Mówiłaś, że nigdy się nie skompromitujesz,
Z brudnym włóczęgą, lecz wreszcie zrozumiałaś,
Że on nie sprzedaje żadnych usprawiedliwień,
Gdy patrzysz w pustkę w jego oczach,
I pytasz go: "Czy chcesz ubić interes?"

Jakie to uczucie? Jakie to uczucie?
Zupełnie bez domu
Całkowicie anonimowa,
Czyż nie tak toczący się w dół kamień?

Jakie to uczucie? O-Jakie to uczucie?
Być zdanym na siebie,
Nie wiedząc gdzie jest dom,
Samotna jak kamień,
Toczący się w dół.

Księżniczka na wieży i wszyscy piękni ludzie,
Oni piją myśląc, że coś osiągnęli.
Zamieniając wszystkie cenne upominki,
Lepiej podnieś swój diamentowy pierścionek, Ty to lepiej zastaw to, kochanie!
Byłaś taka rozbawiona,
Przy Napoleonie w łachmanach i języku którego używał,
Pobiegnij do niego, on teraz woła cię, nie możesz odmówić,
Gdy nie masz nic, nie masz nic do stracenia,
Jesteś teraz nikim, nie masz nic do ukrycia.

Jakie to uczucie? Jakie to uczucie?
Zupełnie bez domu
Całkowicie anonimowa,
Zupełnie jak jakiś włóczykij
 
BLOWIN' IN THE WIND

Jak wiele trzeba dróg musi pokonać człowiek
By wreszcie nazwano go człowiekiem
A ile ptak musi przefrunąć mórz
By osiąść spokojnie na piasku
I ile z dział wystrzelić trzeba kul
Zanim stanie  się  to zakazane
Wiatr tylko to wie, mój przyjacielu
Odpowiedź unosi się z wiatrem

Jak wiele epok przeminąć musi, by
Góra zniknęła w oceanie
A ile epok na to trzeba,by
Wolnym był każdy i zawsze
Jak długo jeszcze, niby nie widząc nic
Odwracać można swe oczy
Wiatr tylko to wie, mój przyjacielu
Odpowiedź się z wiatrem unosi

Jak wielu, w górę, potrzeba tu spojrzeń
By niebo dostrzec choć raz
Ile par uszu powinien mieć człowiek
By ludzki usłyszeć tu płacz
I z nas ilu jeszcze, musi tu zginąć
By w końcu zginęło zbyt wielu
Odpowiedź, no cóż, unosi się z wiatrem
To wie tylko wiatr, przyjacielu

(Anonimowe tłumaczenia z sieci. Nieznacznie przeze mnie poprawione.  Na chwilę obecną światowe newsy donoszą, że muzyk nie stawi się po Nagrodę, inne, że trudno w danej chwili Akademii skontaktować się z muzykiem w celu ustalenia daty uroczystości, na której Nagroda  miałaby zostać  mu wręczona).